NURHAYAT ALTACA KAYIŞOĞLU (Bursa) - Savcılarla ilgili söylediğiniz şey hakikaten acı. Geçen hafta da ben yaşadım onu. Bursa'da sevgievlerinde gerçekleşen ya da öyle olduğu iddia edilen olayla ilgili başsavcıyla görüştüğümde -tabii, dosyada gizlilik kararı var, bilgi vermiyorlar ama- şöyle dedi bana sayın başsavcı: "Bunlar zaten 3-4 yaşında çocuklar. 3-4 yaşında çocuğun istismarı mı olur? Hadi ergen olsalar falan anlarım da bunlar daha küçük." Yani, baştan "Hayır, böyle bir olay olmaz." algısı vardı karşımda maalesef. Tabii orada yaşanmış örnekleri söyledik sonuçta ama, maalesef, soruşturma makamı böyle baştan ön yargıyla "Hayır, zaten küçücük çocuk istismar olur mu canım." diye bakarsa tabii ki orada insanlar, kamuoyu kuşkuya düşüyor, bir güven sorunu yaşıyoruz. Mesela, bu olayda hem kamuoyu hem oradaki sizin meslektaşlarınız, takip edenler, Baronun Çocuk Hakları Komisyonu bilgi alamıyoruz, alamayınca da karşımızda da böyle bir yaklaşım olunca tabii kuşkuya düşüyoruz. Gerçekten adil bir şekilde yürüyor mu, gerçekten deliller araştırılıyor mu, ne oluyor; yoksa, üstü kapatılıyor mu acaba, çokça şüphe duyulduğu gibi ya da karşılaşıldığı gibi? Bu gizlilik, dosyadaki gizlilik kararlarını en azından mağdurların avukatları açısından bir değerlendirir misiniz? Bu doğru bir şey mi? Yani, duruşmaların kapalı olması, evet, doğru bir şey, en azından mağdurların ifadesi -tanıkların ifadesine göre- o hüküm, usul hükümlerine göre alındığı için çocuk "Ben burada ifade veremiyorum." dediğinde sanık çıkarılabiliyor, tamam, mümkün ama bunu yine çocuğun inisiyatifine bırakıyoruz, belki yasal bir -sizin söylediğiniz oydu, değil mi, yanlış anlamadım- zorunluluk olması lazım. Doğrudan, çocuğa sormadan bir şekilde çocuğun ifadesini sanık ya da kişiler yokken almak lazım. Soruşturma aşamasında da gizlilik konusunda bir engel oluyor mu mağdurların haklarını koruma, takip etme adına? Onu öğrenmek istiyorum.