CAVİT ARI (Antalya) - Başkanım, özellikle bu maddenin (g) bendiyle ilgili konuşmak istiyorum.

Şimdi, evrensel hukuk kaideleri içerisinde temel ilke şudur: Bir kişinin suçlu sayılabilmesi için öncelikle kesinleşmiş bir mahkeme kararının olması gerekir. Yani bu bir genel kuraldır ancak bu maddede şimdi, bir kişi hakkında şikâyete maruz kalıp da bir inceleme başlatıldığı takdirde, sanki o kişi hakkında o suçu, eylemi işlemiş varsayılarak sadece daha yapılacak olan başlangıçtaki soruşturmaya dayalı bir şekilde sonuç gerçekleştirilmekte. Yani daha peşinen o kişinin suçlu olduğunu, o eylemi işlemiş olduğunu varsayıyoruz ve böylelikle de müeyyideleri daha kovuşturma aşaması... Ki kovuşturma aşaması yargılama aşamasıdır yani vaktinde dava açılmıştır savcılık tarafından, mahkemede davası devam ediyordur. Mahkeme kararı kesinleşinceye kadardan da kastettiğiniz, mahkeme, kararını verir, efendim, temyiz ve istinaf aşamaları yani kanun yolları sürecidir.

Şimdi, bakın, Türkiye'de mahkemeler, savcılar tarafından açılmış kamu davalarında şu an yaklaşık en fazla yüzde 30 civarında mahkûmiyet kararı verir; bugünkü istatistikler budur. Yine, ayrıca kanun yolları tüketildiğinde bozulacak olan mahkeme kararlarını da düşünürsek bu oran yüzde 30'dan da aşağıya düşecektir. Dolayısıyla, şimdi, hakkında uydurulabilecek bir şikâyete maruz bırakarak bir kişiye o suçu işlemiş gibi müeyyidenin direkt uygulanması temel hukuk kaideleriyle bir aykırılık teşkil edecektir, masumiyet karinesini ihlal edecektir, yargısız infaz niteliğine dönüşecektir. Dolayısıyla, bu konu, ileride özellikle bu işlemi yürüteceklerin bu kanunu bir silah olarak elinde tutup sektördeki kişiler üzerinde sallayacakları bir silaha dönüşebilir. Bu tehlikeli bir maddedir, ben bu maddenin düzeltilmesi gerektiğini ifade etmek istiyorum.

Teşekkür ederim.