SERAP YAZICI ÖZBUDUN (Antalya) - Şimdi, kendi

alanım ekseninde bu konuya yaklaşmak istiyorum. Anayasa'mızın eşitlik ilkesini düzenleyen 10'uncu maddesinin ilk fıkrası, kişiler arasında dil, din, ırk vesaire ayırım gözetilmeksizin herkesin kanun önünde eşit olduğu hükmüne yer veriyor; biz buna hukukta "negatif ayrımcılık" yasağı diyoruz ama aynı maddenin son fıkrası da devlet organları ve makamlarının kamu hizmetlerini hiçbir ayrım gözetmeden eşitlik ilkesi çerçevesinde herkese sunması gerektiğini ifade ediyor.

Şimdi, Sayın Vekilim, siz yörenin vekilisiniz ama elimizde istatistiksel bir veri olmadan "Böyle bir sorun yoktur." demek doğru ve bilimsel bir yaklaşım değil. Gerçekçi olalım, Türkiye'nin sosyolojisi içinde çeşitli etnik kökenlere mensup kişiler var ve ağırlıklı olarak da Kürt etnisitesine mensup olan kişiler ayrımcılığa maruz kaldıkları yönünde bir iddiaya sahipler ve devletin de bu sorunu çözmesi gerekiyor ki biz huzur ve barış içinde yaşayabilelim.

Bakın, gene, Anayasa’nın değiştirilmesi yasaklanan 2'nci maddesi, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde yaşamaktan bahsediyor. Hâliyle "Problem yoktur." demek yerine, şimdi, farz edelim ki -biz kendi Komisyonumuzun konusu ekseninde odaklanalım- bir Kürt kadın kocası tarafından şiddete maruz kaldı, ciddi biçimde bedeni darbe aldı, hastaneye gidecek, bunu doktoruna anlatacak ve kayıt altına alınacak ki mahkemelerde de bununla ilgili çözüm bulabilsin; eğer bu kadın Türkçe bilmiyorsa orada derdini nasıl anlatacak; sorunumuz bu. Buna nasıl çözüm bulacağız? Hatta aynı eksende şunu sorayım: Mesela, işitme engelli bir kadın da aynı biçimde bir sorun yaşadığında hastanelerde -bunu Sağlık Bakanlığı ekibine soruyorum- derdini anlatabileceği bir tercümanlık hizmeti sunuluyor mu? Çünkü sonuç olarak devlet herkese bu eşit hizmeti sunmakla yükümlü. Dolayısıyla, bence istatistiklerle konuşursak sorun var mı yok mu daha iyi anlayabiliriz.

Teşekkür ederim.