NURHAYAT ALTACA KAYIŞOĞLU (Bursa) - Teşekkür ederim.

Ben de Ayşe Hanım'ın sorusunu bekliyordum, geldi. Şimdi, deminden beri, tabii, hocamız mitleştirmekten bahsediyor, sanırım bu da... Bizim dönemimizde de öyleydi, lisede sağlık görevlileri gelirdi, kız çocuklarına eğitim verirlerdi, erkek çocukları dışarı çıkarılırdı falan ama onlar yine... O zaman anormal bir şey olarak algılıyorsun ve aslında yine bir araya geldiğinde kız ve erkek çocukları yine konuşuyor onu veya daha farklı boyutlara taşınıyor. Yani, hani tabu olarak görüldüğü için, ayıp bir şeymiş gibi görüldüğü için ben onu çok doğru bulmuyorum.

AYŞE SULA KÖSEOĞLU (Trabzon) - Oturup konuşuyor musun şimdi erkek arkadaşlarınla? Konuşmuyoruz yani o açıdan...

NURHAYAT ALTACA KAYIŞOĞLU (Bursa) - Yok o anlamda değil. Şimdi, öyle çarpıtmayalım, ben oturup...

AYŞE SULA KÖSEOĞLU (Trabzon) - Yok, aslında bir anlamda kendi aramızda erkeklerle rahat konuşamadığımız konu olduğu için...

NURHAYAT ALTACA KAYIŞOĞLU (Bursa) - Hocamız da onu anlatıyor zaten. Yani, bunları böyle hani üremeyle ilgili, cinsellikle ilgili şeyleri bir tabu olarak algılayıp sürekli üstünü kapatmak tam tersine bu olayları artırıyor. Ben bu sunumlardan ve yaptığımız çalışmalardan onu görüyorum.

Şimdi, bir de bu hani hâkim ve savcıların eğitimi, yine tabii biz kendi yaşadığımız pratiklerden yola çıkarak ben değerlendirme yapıyorum. Mesela "hayal gücü" dediniz. Benim takip ettiğim bir dava vardı, bir öğretmen 9-10 ilkokul çocuğuna, 3'üncü, 4'üncü sınıf öğrencilerine cinsel istismardan yargılanıyordu ve bir kısım, sınıfın diğer öğrencileri ve veliler öğretmenin lehine tanıklık yaptılar sürekli. Çocuklardan birkaç tanesinin ruh sağlığının bozuk olduğu -o dönemde hâlâ değişmemişti yasa- şeklinde raporlar geldi fakat buna rağmen bu çocukların hayal gücünün geniş olduğu, bu nedenle de işte o diğer tanıkların öğretmen lehine vermiş olduğu ifadeler göz önüne alınarak öğretmenin beraatine karar verildi ve orada şöyle bir şey vardı, benim çok rahatsız olduğum bir durumdu: Her çocuğa şu soru soruldu, sanığın avukatı ısrarla çocukların okula rujla geldiğini, kız çocukların okula ruj getirdiğini, makyaj malzemesi getirdiğini, efendim, işte birbirleriyle şişe çevirme oyunu oynadıklarını ve birbirlerine cinsel içerikli sorular sorduklarını -yani 3'üncü, 4'üncü sınıfa giden çocuklar bunlar- söyleyerek her defasında o çocukları bu sorulara maruz bıraktı. Her itirazımıza rağmen hâkim bey o soruları sordu o çocuklara. "Siz ruj getiriyor musunuz okula? Makyaj malzemesi getiriyor musunuz?" gibi sorular sordu. Duruşma beklerken şahit olduğumuz birçok durum var. Hemen hemen bu tarz davaların hepsinde ben -avukat arkadaşlarımızın da mutlaka dikkatini çekmiştir- duruşma sırasında en çok mağdurların kendilerini yargılanıyor gibi hissettiğine şahit olmuştum. Yani, sanıklar o kadar rahattır ki duruşma salonunda çünkü onlar erkektir, yapmıştır falan ama mağdurlar böyle ellerini sıkar, nereye koyacağını bilemez, ne diyeceğini bilemez. Sanık böyle ifade verirken "Ya, zaten onun bilmem üstünden kaç kişi geçti..." Ben bu ifadeleri duydum duruşma salonlarında ve hâkimlerin hiçbir müdahalesi olmadı veya işte dediğimiz gibi, 3'üncü sınıfa giden kız çocuğu okula ruj getiriyor diye suçlanabiliyor duruşma esnasında, defalarca üstelik. Görevsizlik veriyor, ağır cezaya gidiyor, aynı sorulara orada muhatap oluyor falan. Yani, eğitim tamam, eğitim şart, mutlaka şart ama belki yasaları yeniden bir gözden geçirmek lazım, belki tahrik hükümlerini yeniden değerlendirmek lazım yani gerekiyor mu? O zaman, tahrik hükmü olunca hâkim tabii o konuyu araştırma ihtiyacı duyuyor maddi gerçeğe ulaşmak için, acaba var mı hakikaten bu olayda bir tahrik diye? Bu sefer mağdur yargılanıyor o davada. Bunları da tartışmak gerekir herhâlde.

Bu konuda da görüşünüzü almak isterim.

Teşekkürler.