MUSTAFA MOROĞLU (İzmir) - Sayın milletvekilleri, bu önergeleri bütün içerisinde bir fırsat bilerek düşüncelerimi anlatmak istediğim için böyle bir karışıklığa neden oldum, kusura bakmayın.

Gerçekten, daha önceki önergelerde ifade ettiğim, Meclis çalışmalarıyla ilgili öyle bir hayalim var. Umarım, bu hayalimizi paylaşan milletvekili arkadaşlarım çok olur çünkü hepimiz bu Meclisteki konuşmalarla ya da sokakta ya da meydanda ya da fabrikada ya da çevremizde bütün olup biteni izliyor, gözlüyoruz. Hakikaten, ülkemiz, çevremiz bir yangın yeri. Özellikle son aylarda -sadece Gezi Parkı olaylarını kastettiğimi zannetmeyin- işsizlikten ötürü intihar eden insanlarımız var, metan gazı facialarıyla yaşadıklarımız var, trafik kazalarıyla yaşadıklarımız var. Bir de bunun üstüne bu Gezi Parkı meselesiyle ortaya çıkan durumu anlamayan bir tutum karşısında hareket etmeye devam edersek ve onu anlamak için birbirimiz dinlemez de burada kavga etmeye başlarsak, gerçekten, ülkemizdeki yangını söndürmek yerine, yangına benzin dökmeye giden bir tavır işlemiş oluruz ki bu da hepimiz için gelecekte bir suç teşkil eder.

Hazır yangın yeri demişken, bundan altı gün önce, 2 Temmuzda, yirmi yıl önceki bir yangını da tekrar hatırlatarak buradan kendimize de bir görev çıkartmayı, aynı zamanda bu yangın yerinde yaşamanın bir görev olduğunu bilen bir milletvekili olarak sizlere seslenmek istiyorum:

"Yaşamak bu yangın yerinde,

Her gün yeniden ölerek,

Zalimin elinde tutsak,

Cahile kurban olarak.

Yalanla kirlenmiş havada,

Güçlükle soluk alarak.

Savunmak gerçeği, çoğu kez

Yalnızlığını bilerek.

Korkağı, döneği, suskunu

Görüp de öfkeyle dolarak.

Toplanır ölü arkadaşlar,

Her biri bir yerden gelerek.

Kiminin boynunda ilmeği,

Kimi kanını silerek.

Kucaklıyor beni Metin Altıok,

Aldırma diyor gülerek.

Yaşamak görevdir yangın yerinde

Yaşamak insan kalarak."

Bütün milletvekili arkadaşlarım geçirdiğimiz iki dönemin bir muhasebesini yaparak kendi gönüllerinde, iki dönem sonra da bu Meclisten, bir daha gelip gelmemeyi düşünmeden, insanca kalarak ayrılmayı başarabiliriz. (CHP sıralarından alkışlar) Çünkü hepimizin bilmesi gereken en önemli gerçek, öfkeyle kazanılmış hiçbir zafer yoktur. Birbirimize öfkelenerek, birbirimize doğru düşündüğümüzü anlatamayız. Birbirimize hakaret ederek ülkenin sorunlarını çözemeyiz.

O kadar önemli sorunlarla karşı karşıyayız ki, hepimiz, her birimiz bu kürsüye çıktığımızda bu sorunların ciddiyetini, ağırlığını bildiğimizi ifade ediyoruz. Öyleyse şunu da bilmemiz gerekiyor: Bu sorunların hiçbirinin, bu Parlamentoda temsil edilen ya da edilmeyen bütün eğilimlerin düşüncelerini, hassasiyetlerini dikkate almadan çözülemeyeceğini bilmemiz lazım. Elbette ki, burada en büyük görev de iktidar partisinin milletvekillerine düşüyor. Başbakanına ya da bakana demiyorum değerli arkadaşlarım, iktidar partisinin milletvekillerine düşüyor. Bütün Meclise düştüğünü kastetmediğimi zannetmeyin çünkü Başbakanı da, bakanı da çıkaran bu Meclis. Bu Meclisin kararlarıyla yürütmeyi yapacaklar, bu Meclisin kararlarıyla yanlışa ya da doğruya karar verecekler.

Bu Mecliste ilk yaptığım konuşmada da aynı şeyleri söyledim, bu dönemin son konuşmasında da aynı şeyleri söyleyerek konuşmamı bitireceğim. Şunu da iyi bilmeliyiz ki, hiçbirimiz anamızdan doğduğumuzda insana ait duygularla bezenmiş değiliz; hiçbirimiz, hiçbir çocuk birbirine kin duymaz, öfke duymaz, nefret etmez, onun haklarını kendi hakları gibi görür ve onun haklarını gasbetmez. Bu duyguların hepsi bize bu dünyanın verdiği nimetler karşısındaki -maalesef- bencilliğimizden, içimizdeki ben duygumuzdan ötürü oluyor. O nedenle, kendimize yabancılaşmayı ne kadar azaltabilirsek, doğduğumuz gündeki saflığa dönmek için ne kadar gayret edebilirsek bu milletin yangınını da o düzeyde söndürmeye yardımcı oluruz diyorum.

Hepinize yeni dönemde iyi çalışmalar diliyorum, başarılar diliyorum. (CHP sıralarından alkışlar)