ALİ ÖZ (Mersin) - Teşekkür ediyorum Sayın Başkanım.

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; 546 sıra sayılı Kanun Teklifi'nin 8'inci maddesi üzerine verdiğimiz önergede Milliyetçi Hareket Partisi Grubu adına söz almış bulunuyorum. Yüce heyetinizi saygılarımla selamlıyorum.

Aslında bu madde Komisyonda da tartıştığımız, gerçekten engelli bir çocuğu olan, eşi ve kendisi kamuda memur olarak çalışan vatandaşlarımızın yıllık izinlerini, senelik izinlerini on gün daha uzatan bir teklif olarak geldi. Hükûmetin önermiş olduğu ilk teklifte bir yaş sınırlaması vardı, 16 yaşına kadar, "Engelli birey 16 yaşına girene kadar bu izin verilir." şeklinde ama daha sonraki, oradaki tartışmalarımız neticesinde buradaki yaş sınırının kalkmış olması ve dolayısıyla da bunlara bu şekilde bir hakkın tanınmış olması doğru bir uygulama.

Ancak, tabii ki Türk Silahlı Kuvvetleri personelleriyle beraber bir önceki maddede de kamuda çalışan memurlara da aynı düzenleme yapılmış oldu. Burada, takdir edersiniz ki gerek Türk Silahlı Kuvvetlerindeki subay ve astsubaylar ve onun dışında, kamuda çalışan memurların dışında, normal sosyal hayatımızın önemli bir kısmını çalışan olarak tutan 4/B'lilerin, 4/C'lilerin, taşeron işçilerinin de aynı haktan yararlanmalarından engel olarak bırakılması doğru bir yaklaşım değil, adil de değil. Aslında bu insanların eğer evlerinde engelli bireyleri varsa onların da aynı haktan yararlanması sağlanmış olmalıydı. Bunu bir eksiklik olarak değerlendiriyoruz.

Tabii ki engellilerin sorunu, temelde sadece bunlara verilecek olan özür oranının dışında, değerlendirilirken sadece anatomik özür oranı değil de gerçekte ağır engelli olup olmadığına bakılması daha uygun bir yaklaşım olurdu. Son zamanlarda, özellikle iktidarınız döneminde engelli vatandaşların rehabilite edilmesi adına doğru uygulamalar yaptığınız bir gerçek. Dolayısıyla, aslında, engelli vatandaşlarımızın aile bireylerine verilecek olan bir on günlük veya yirmi günlük, bunun süresini uzatabilirsiniz; direkt olarak izinlerine ilave edilecek olan iznin dışında, aslında, engelli bir çocuğa bakacak olan aile bireylerine, mesai saatleri içerisinde belli bir saatte -bu, bir saat olur, iki saat olur- bunlara izin verilmiş olması, müsaade edilmesi daha anlamlı olurdu. Çünkü, bu tip bireylerin -bu rehabilitasyon okullarında sayıları da oldukça yaygınlaşan bu kardeşlerimizin, bu engelli yurttaşlarımızın- eğitim amaçlı gitmiş oldukları rehabilitasyon okullarının denetimlerinin tam olarak yapıldığına ben şahsen inanmıyorum.

Dolayısıyla, sabahleyin evden çıkıp bu rehabilitasyon merkezine bir şekilde, bir servis vasıtasıyla bırakılan, oradan, bu rehabilitasyon okulundan belli zaman sonra alınıp evine götürülen engelli yurttaşımızın orada kaldığı süre içerisinde ailesine eğer belli bir süre izin verilmiş olsa, onların, ailenin de oradaki rehabilitasyonlarına aktif katılımlarıyla hem daha verimli bir rehabilitasyon olması temin edilirdi hem de bu bireylerin rehabilitasyonları noktasında daha fazla katkı sağlanmış olurdu diye düşünüyorum.

Tabii ki, burada, asıl üzerinde durmamız gereken şey, engellilerin sorunlarının çözümüyle alakalı; torba yasa içerisinde, her defasında gelen bir torba yasaya, torba paketin içerisine bir şeyler koymak değil, tüm gelişmiş Batı ülkelerinde dünyanın nasıl yaptığını da göz önünde bulundurarak engellilerin gerek hukuki gerekse yasal tüm haklarını bir kanun tasarısı olarak toptan bir anlayış içerisinde düzeltmenin daha yararlı olacağı kanaatindeyim.

Engellilerin sadece bu rehabilitasyon sorunları değil, onun dışında çözüm bekleyen, aslında, muhalefet partisi milletvekillerinin de kanun teklifi olarak Türkiye Büyük Millet Meclisine sundukları çok sayıda maddeler olduğunu da biliyorum. Aslında, ana komisyonda, tali komisyonda bunların birleştirilip toptan ele alınarak memleketin hayrına, engellilerin önündeki engelleri kaldırmak adına daha ciddi düzenlemeler yapılabileceği kanaatini taşıyarak yüce Meclisi saygılarımla selamlıyorum.