AYŞE SİBEL ERSOY (Adana) - "Boğaz enfeksiyonu için götürdüğüm hastanede lösemi teşhisi koydular Ceren'ime, beyaz gülüme. Üniversite hastanesine nasıl gittiğimizi, mavi hijyen önlüğünü nasıl giydiğimi, maskeyi, boneyi nasıl taktıklarını hatırlamıyorum. Gözümüzden sakındığımız evladımıza kan kanseri demişlerdi. Tam bir buçuk yılımız bu hastalıkla mücadeleyle geçti, evi unuttuk, diğer kızımızı unuttuk, hayatı unuttuk. Babamız hastane bahçesinde arabanın içinde yatıyordu gece acil bir ihtiyaç olursa diye. Ve o gün geldi, taramaya bile kıyamadığım sarı kıvırcık saçları döküldü. Oysa ne güzeldi o güzel saçları. 'Bak, benim de senin gibi saçım yok.' demek için ben de kazıttım saçlarımı. Doğum günlerini, bayramlarını hastanede kutladık. Babamızdan gece pasta istedik, gece tüm çocukları uyandırıp pasta dağıttık. Neden mi? O çocuklar küçücük şeylerden mutlu oluyorlardı. Duyarlı insanların dağıttıkları bir sakız bile onları gülümsetmeye yetiyordu. Hastanede yatan yüzlerce lösemi hastası çocuklara umut olalım, kan bağışı yapalım.

(Mikrofon otomatik cihaz tarafından kapatıldı)

AYŞE SİBEL ERSOY (Adana) - Benim kızımın kucağımda son nefesini verirken bana söylediği 'Seni ablama hediye ediyorum anneciğim.' sözlerini söyletmeyelim.

Bu hafta Lösemi Haftası. Gelin el ele verelim, LÖSEV'e güç verelim.

Ceren'in Annesi"