AYŞE SİBEL ERSOY (Adana) - Teşekkür ederim Sayın Başkan.

Değerli milletvekilleri, Genel Kurulu saygıyla selamlıyorum.

Bugün 3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Bireyin zihinsel veya bedensel fonksiyonlarındaki kayıplar sonucu ortaya çıkan sınırlılıklarını ifade etmek için kullanılan bir kavram olan engellilik, genel anlamı itibarıyla, yeteneklerdeki ve güçteki sınırlılık ya da eksiklik durumudur. Günümüz Türkiyesinde engelli bireyler, sosyal yaşam, ekonomi, eğitim gibi birçok alanda ciddi sıkıntılar yaşamaktadır. Bu sorunların çözülmesiyle birlikte engelli bireylerin toplumda daha aktif rol oynamasını sağlamak bizi daha sağlıklı ve verimli bir toplum yapısına kavuşturacaktır.

Engellilere yönelik benimsenmiş iki tür yaklaşım bulunmaktadır. Birincisi geleneksel yaklaşımdır. Engeli bireysel bir sorun olarak görüp ya kişinin tedavi edilmesi ya da engellilerin sınırlılıklarının telafi edilmesine yöneliktir.

Engellilere yönelik ikinci yaklaşım ise sosyal modeldir. Bu modele göre, engellilerin maruz kaldığı kısıtlılığın nedeni engelleri değil, toplumun kısıtlamalarıdır. Ön yargılar, kurumsal ayrımcılık, ulaşılamaz binalar, ulaşım sistemi, yalıtılmış eğitim sistemi bu kısıtlamaların nedenidir. Engellilerin gereksinimlerinin farkına varılması onlara sunulacak olan hizmetleri de etkilemesi bakımından önem taşımaktadır.

Günümüzde engelli vatandaşlarımızın toplumun kısıtlamalarından kaynaklanan birçok sorununun çözülmesi gerekmektedir. Bu sıkıntılardan en önemlisi, ekonomik alanda engellilerin yeterince var olmamalarıdır. Engelli bireylerin ekonomik anlamda kalkınması, kendi yaşamlarını idame ettirebilmeleri ve ailelerinden bağımsız bir yaşam sürdürebilmeleri adına çok önemli bir yer tutmaktadır. Bu konuyla ilgili yapılan araştırmalarda, araştırma kapsamına giren engelli bireylerin yüzde 14'ü istihdamda yer alırken yüzde 86'sı ise istihdam dışında kalmıştır. Çalışan engelli bireylerin yüzde 77'si ücretli, maaşlı ya da yevmiyeli, yüzde 15'i işveren veya kendi adına çalışmakta ve yüzde 8'i de ücretsiz aile işçisi olarak çalışmaktadır. Çalışmayan yüzde 85 oranındaki engelli bireylerin ise sadece yüzde 6'sı iş aramaktadır. Bu araştırma bize engelli bireylerin aslında ciddi bir iş gücü potansiyelinin olduğunu ve topluma kazandırıldığı zaman çok büyük bir iş gücü yaratabileceğini göstermektedir.

Engelli vatandaşlarımızın eğitime ulaşımını erken yaşta başlatmak da çok önemlidir. Bu durum, iş gücüne katılacak engelli bireyin toplumda var olma sürecini kolaylaştıracaktır. Aynı zamanda, engellilerin ilkokul çağında akranlarından izole olması yerine toplumla kaynaşabilecekleri yeni bir alan yaratılmış olması da çok önemlidir; özel sınıflar yerine akranlarıyla kaynaşmasının sağlanması teşvik edilmelidir. Bu konuda veliler, sınıf arkadaşları ve öğretmenlerin bilinçlendirilmesi de engelli bireylerin en büyük haklarından biri olan eğitim hakkından yeterince yararlanmaları adına çok önemlidir.

"Engel" sözcüğünün zihinde oluşturduğu mağduriyet ne yazık ki hem engelli kişiyi hem de yakınlarını içinden çıkılamayacak duygusal bir durum içinde olmaya yöneltmektedir. Biz, insanın isteyince hiçbir engel tanımadığını ve birçok engelli arkadaşımızın inanılmaz bir şekilde neleri başardıklarını biliyoruz. Bedensel engelli millî sporcular uluslararası yarışmalarda şu ana kadar kazandıkları 246 madalyayla tarihî bir başarıya imza attı. Bu arkadaşlarımıza ait başarılar o kadar çok ki ne yazık ki burada hepsinin ismini telaffuz etmeye zamanımız yetmiyor.

Ben, bu kürsüden engelli arkadaşlarımıza seslenmek istiyorum: Lütfen kendinizi engelli olarak görmeyin ve çoğu insanın size verdiği bu etiketi de kabul etmeyin. Bunun yerine, engelinizin başkalarının ancak hayal edebileceği başarılara fırsat vereceğine inanın. Lütfen, engelli olmanın anlamını yeniden tanımlayın çünkü bizleri güzel kılan, insanlığımız ve onunla gelen tüm potansiyelimizdir.

Teşekkür ediyorum. (MHP sıralarından alkışlar)