FATMA BENLİ (İstanbul) - Hem sunum için hem de özellikle böyle zor bir alanda çalışma yaptığınız için ben teşekkür ederek başlayayım işin doğrusu. Aslında, sanırım, savcıların ilk cümle olarak "Bu olmaz." demesi hepimizi bir durduran, "Olmamalı, böyle bir şey kabul edilemez, böyle bir şey hayatta gerçekleşemez." duygusundan kaynaklanıyor. O yüzden özellikle çocuk istismarı konusunda çalışma yapmanın ne kadar zor olduğunun farkındayım. Teşekkür ediyoruz bu konudaki çalışmalarınızdan ötürü. Yaptıklarınız, söyledikleriniz çok değerliydi bizim için. Ben şeye takıldım: 2014'te yapılan yasa değişikliği sonrası cezalar artırıldığında bunun fiilî anlamda bir etkisinin olmadığını, aksine daha da olumsuz bazı özelliklere sebebiyet verdiğini ifade ettiniz. Peki, ne olmalıydı ki şu an yaşadığımız, bizi durduran, "Ya, nasıl bu kadar çok çocuk taciziyle, çocuğa karşı istismarla karşı karşıyayız?" dedirten olayları azaltabilsin?

İkinci olarak; bir duruşmada yazılı olarak talep etmenize rağmen mahkemenin bir istismar vakasında gizlilik kararı vermediğini, duruşmayı gizli olarak gerçekleştirmediğini söylediniz. Bunun aslında gizli olarak gerçekleştirilmesine ilişkin yasada bir hüküm yok mu? Ben cezacı olmadığım için soruyorum.

Son olarak da il dışında sanık dinlenmesi artık görüntülü kayıt alma suretiyle gerçekleştirilebiliyor. Çocuklarla ilgili buna benzer istisnai bir düzenlemenin var olması hâlinde dışarıdan dinlenilmesi, böylelikle sanıkla aynı ortamda bulunmaması hâlinde katkı sağlayacağını hem çocuk açısından hem de yargılamanın sağlıklı yürümesi açısından fayda sağlayacağını düşünüyor musunuz? Bu konudaki düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.

Teşekkürler.