ÇETİN ARIK (Kayseri) - Ankara'da -ismini de söyleyeceğim- Esra Doğanay, otizmli bir çocuk bu kızımız, Güzel Sanatlar Lisesini kazanıyor ve Güzel Sanatlar Lisesinde "Bu bölümde bizim öğretmenimiz yok." denilerek çocuk reddediliyor. Bu kızımız Ankara'da yapılan solo ses yarışmasında birinci oluyor, piyanoda da onuncu oluyor. Karıştırıyor da olabilirim bunları ya da hangisiyse. Dışarıdan okumak istiyor liseyi. 192 kredi, sizin de söylediğiniz gibi. Dört yılda 53 kredi tamamlayabiliyor. Diyor ki: "Bu olmuyor, ben tekrar gideyim, lisede okuyayım." Bu sefer de çocuğa deniyor ki: "Sen 18 yaşını geçtin, lisede okuyamazsın."

Şimdi, yapmamız gereken şey şu: Yani bu kızımız bir konservatuarda okumak istiyor, hayali de bu: "Ben konservatuarda okuyayım." Yani bu kız piyano çalıyor, sesi son derece güzel, Ankara'da yapılan yarışmada birinci geliyorsa bu çocuğu böyle logaritmayla, trigonometriyle, geometriyle, biyokimyayla, molekülerle uğraştırmak bence ayıbımız diye düşünüyorum. Yani yapılması gereken şey bunlara kolaylık sağlamak. Siz bu konuda öndeyseniz, belki o çocuğun elinden tutulsa, o çocuğun yolu açılsa belki de bir Beethoven olacak. Ben de evlerine gittim. Memurlardı, tayinleri çıktı şu anda Bursa'dalar ve kayboldu gitti çocukcağız. Devlet olarak bizim bunlara sahip çıkmamız lazım. Yani 192 krediyi tamamlasa ne olur, tamamlamasa ne olur? Ve sonra da çocuğu yaşın 18'i geçti diye liseye de almıyorlar. Yani gerçekten büyük dramlar var aslında bu konuda. Böyle bürokrasiye takılıp, işte, şu kadar kredi olacak diye... Ve haftada iki saat eğitim veriyorsunuz, normal çocuklarla aynı sınava tabi tutuyorsunuz. Bir sefer, burada bir adaletsizlik var. Ya da ona o ortamı sağlayabiliyor musunuz? Yani sınav yaparken o çocuğa öyle bir ortam sağlamalısınız ki yapsın ama yapamaz bunu. Onun için, söylediğiniz şey çok şey değil yani şu anda görünürde çok bitirme şansları maalesef ki olmuyor.