SUZAN ŞAHİN (Hatay) - Başkanım, bakın, ben gerçekten bu işi anlamıyorum, tepki gösterip gideceğim artık. Şöyle bir konum var: Sayın Başkan, burası araştırma komisyonu. Burada bahsettiğiniz bütün arkadaşlarımızın çeşitli sebepleri var, gelemedi, 2 arkadaş temsil ediyoruz, onar dakika konuşmamıza müsaade etmiyorsunuz. Tamam, geç geldim ama burada bütün notları ve özetleri aldım, onlara dair sorular geliştirdim. Emek yapmayacaksak gidelim yani beyefendiler sunsun, siz de bu sunumları alın, raporunuza işleyin "İşte bizim araştırma sonucumuz bu." deyin. Olmaz ki!

Başkanım, olmaz, böyle bir şey olmaz yani ya! Siz, bakın, dün Mahmut Bey'in... Mahmut Bey kadın hakları adına en çok yasa teklifi veren, önerge veren bir arkadaşımız. Buraya başka arkadaşlarımız da gelecek, katkı sunacak. Gelen her arkadaşıma komisyon dışısın, o dışısın, bize de bu kadar söz hakkı vermiyorsunuz. Neyi tartışıyoruz? O zaman düzenlediğiniz her şeyde sunumlarınızı yapın, arkasından da "mış" gibi raporlarınızı sunun bitsin. Bu nedir ya?

BAŞKAN ÖZNUR ÇALIK - Sayın Şahin, yapmış olduğunuz hiç şık bir hareket değil.

SUZAN ŞAHİN (Hatay) - Çok özür diliyorum Sayın Başkan, bu ilk değil. Bakın, Sibel Özdemir geldi, yaptınız; Müzeyyen Hanım geldi yaptınız, Mahmut Tanal geldi, yaptınız. Yapmayın ya, yapmayın!

BAŞKAN ÖZNUR ÇALIK - Yaptığınız hareket, hiç şık bir hareket değil. Bakın, lütfen, sesinizi yükselttiğinizde haklı olduğunuz anlamına gelmiyor.

SUZAN ŞAHİN (Hatay) - Bakın, ben, şu anda yaptığım şeyden çok üzüntü duyuyorum ama bakın, size işaret ettim, lütfen dedim.