FİLİZ KERESTECİOĞLU DEMİR (Ankara) - Şimdi, bir tanesi şeydi, "Bu depremi aileleriyle beraber yaşarken ebeveynlerin de çaresizliğine tanık oldular; bunun kalıcı hâle gelmemesi için, bu travmanın, çocukların çaresizliği öğrenmemeleri için eylem planı ne olmalı?" gibi bir soru sormuştum.

İkincisi: Akademisyen olarak sizler de veri topluyor musunuz? Bu kimliksiz çocuklar... Genel olarak çocukların hastane dağılımıyla ilgili sormuştum. "Tedavisi tamamlanan çocukların kaçı ailesi, yakınlarıyla buluştu, kaçı kurum bakımına alındı? Tüm bu süreçler yürütülürken sizlerden de uzman görüşü alındı mı? Nasıl yürütülüyor bu?" diye sordum.

Son olarak da "Kimliği tespit edilemeyen çocukların doğru kişilere teslim edilmesi için ne tür önlemler alınmalı?" diye sordum.

Daha çok depremle aslında bağlantılıydı biraz benim sorularım.

Bir de ben aslında son bir soru ekleyerek... Yani anlattığınız o aşamalar ve gerçekten ihmal ve istismarın önlenmesi için onu yakalayacak mekanizmalar çok önemli. Okulda kalması çocuğun, ailenin gerçekten daha açık olması... Ailede bir şey varsa belki okuldan yakalayacağız ya da başka bir yerden yakalayacağız. Yani yakalayacağımız bir yerlerin olması, kapalı ortamların olmaması bu anlamda... Ki aile de kapalı bir ortam bu şekilde. Ama bütün bunlar Murat Bey'in de dediği gibi devasa bir sorun olarak durduğu için benim yine dilimde tüy biten şeyi sormak istiyorum: Bu ülkede bir çocuk bakanlığı olmalı mı?