EROL KELEŞ (Elâzığ) - Kıymetli Başkanım, Değerli Komisyon üyeleri; inşallah Komisyonumuz gerçekten hayırlara vesile olacak düşüncesiyle konuşmama başlamak istiyorum.

Aslında konuşmayacaktım ama birçok şey konuşuldu, tekrardan kaçınmak niyetiyle çok kısa birkaç cümle kurmak istiyorum. Özellikle Sayın Başkanım, başlangıçta yapmış olduğunuz konuşma bence son derece önemliydi çünkü bu sadece bir araştırma komisyonu değil, aynı zamanda özellikle toplumun bilinçlendirilmesi ve aynı zamanda toplumda bir farkındalık oluşturmak ve bu oluşan farkındalığı da hem pekiştirmek hem de daha yukarıya taşımak açısından son derece önemli.

Bence bu Komisyonun göreve başladığı ilk andan itibaren şunu yapması gerektiğini düşünüyorum: Önce "Engelli nedir?" bunun bir tanımını yapmamız lazım. Önce bir tanımla başlamak lazım, daha sonrasında da... Şimdi, şu anda, 2013 yılında benim bildiğim kadarıyla engelliler 8 kategoride sınıflandırıldı; bunlar "zihinsel engelliler, işitsel engelliler, görsel ve ortopedik..." şeklinde aşağıya doğru gidiyor. Bunları ayrı ayrı değerlendirmek lazım ve bu gruplar arasındaki farkındalıkları da çok iyi tespit etmek lazım. Aslında Yücel Vekilim ilk konuşmasında şunu söyledi, ben de bir hekim olarak bunu ifade etmek istiyorum: Mesela, böbrek yetmezliği olan bir hastanın engel oranı yüzde 80-90 ama ortopedik bir engelli aynı orana sahip değil dolayısıyla buralar da çok ciddi çünkü bunlar sonuçta bizim konuşacağımız eğitim olsun vesaire, hepsinin teşviklerden yararlanma oranları bu oranlara göre belirleniyor. Dolayısıyla da bunları teker teker değerlendirmenin, her grubu kendi içerisinde ve diğer gruplarla karşılaştırmanın son derece önemli olacağını düşünüyorum. Bence başlangıcı önce bir tanım, sonra da bu gruplar arasında teker teker her grubun sorunlarını ve gruplar arasındaki farkındalığı ortaya koymak gerektiğini düşünüyorum.

Teşekkür ediyorum.